Wednesday, August 31, 2011
'Hide' mo kung guilty ka.
The point is, imposibleng wala kang facebook, pero! Kahit wala kang facebook, makakarelate ka sa entry na ito.
Kasi ganito, hindi ko maintindihan kung bakit kailangang itago ang bagay na alam mong wala namang masama. Walang pinagkaiba ang pagtatago sa pagsisinungaling.
Bakit? eh kung ibalik ko yung tangang tanong na yan sayo, bakit hindi?
Ilang beses na kasi kaming nagaaway ng erpats ko dahil jan sa Facebook na yan. Kesyo nakikita daw ng mga ka-opisina niya na umiinom ako, naninigarilyo at may mga kaibigan akong mga lalake.
(Yung lalake: one seat apart pa madalas, at! wala akong boyfriend! Higit sa lahat! DI AKO MALANDI!)
Hindi ako proud alcohol drinker at smoker. Pero, sa tingin ko, walang masama sa pagiging drinker at smoker kaya bakit kailangan kong itago yun? Isa pa, kung masama man tignan sa mata ng karamihan na ang babaeng pango na tulad ko ay umiinom at naninigarilyo, wala na ako dun, kayo ang makibagay, nakikitingin nalang kayo. At guess what. Ako ito. Walang pakelamanan.
Hindi ako galit, sadyang ayoko lang talaga ng mga taong bumabato ng puro pagmamarunong lang naman ang alam.
So ayun, naisip ko minsan na, 'Sige na nga, !@#$%^ para matapos na tong napakababaw na isyu, i-hide na nga lang'.
Wala, hindi ko kaya. Magalit na kayo sakin dahil manginginom ako at iba pa, pero di ko kayang magpaka-plastik sa mundo ng facebook. Hindi ako anghel sa facebook at hindi ako demonyo sa tunay na buhay.
Hindi sapat ang libo-libong litrato para husgahan ang tao. At kahit anong gawin niyo, walang karapatan ang kahit na sino mang-husga. Lalo na kung hindi ka hinihingan ng opinyon, dahil hindi ka nakakatulong.
Naisip ko naman, di kaya inggit lang ang mga taong to? Malamang! hindi lahat may lakas ng loob magpakilala sa mundo kung sino talaga sila eh, kaya ayan, sobrang tago.. di na rin nila kilala sarili nila. Di nila alam kung ano ang kapasisdad nila.
Minsan na akong naging duwag para magpakilala at promise! Napakalungkot ng buhay, napaka-plastik. Ayoko nang bumalik dun.
Ang mga taong 'to ay hindi limitado sa mga ka-opisina ng mga magulang natin, mga ka-eskwelang luging lugi sa social life, mga kapamilyang inggit sa kalayaan at iba pang mga tao. To sum them up, mga insecure.
Sorry nalang talaga sa mga taong hindi natutuwa sa mga nakikita nila tungkol sakin. Pasensya na pero lahat ng nanggagaling sa akin, ako yun. At !@#$%^ niyo, di ko kayo pinipilit na gustuhin ako.
Sa lahat ng nagbabasa nito: Wag kayong matakot magpakilala, wag tayo masyadong kampante sa pagiging plastik. Eco-friendly dapat ang banat.
Tuesday, August 30, 2011
Sino bang ayaw lumakwatsa?
Saturday, August 27, 2011
Insekto ka
Ano ang CHIC?
Hello?? Kung babae ka, gusto mo bang indirectly kang sabihan na,
Friday, August 26, 2011
Frustrated person.
Sa dinami-daming nakaka-inspire na storya, tao at mga bagay na dumapo sa mata, tenga, sige, buong katawan na!
Aba naman, bawat isa dun may significance. Daming influences na dumadating, parang meteor shower.
Bata pa lang ako at, di pa kumpleto ang mga buhok sa katawan. Mahilig na ako sa sining. Elibs ako sa mga taong nakakalikha ng mga kung anu-anong ka-henyohan.
Ang lola ko kasi, may apartment, madami! pero kuripot yun, kaya hindi halata ang yaman. Isa siya sa maituturing na "Silent Milionaires", ang alam ko ah?
Di kasi kami close nun.. pero tuwing nakikita ko siya na nagbabantay ng mga karpintero. Impressed ako. Hindi sa kanya, pero dun sa mga karpintero. Ang husay kasi nila.. hirao kaya pumukpok ng pako, yung isesentro mo talaga.
Minsan tinry ko yun..Kinder2 pa lang ako nun.. nagpukpok ako ng pako sa likod ng lata. Wala pa kasi si mommy, kaya ayun.. kung anu-anong explorations nanamang ang nag-occur. To cut this stupid story short, napako ko yung kuko ko.
Si kuya ang nataranta kasi alam niyang siya ang malilintikan kay mommy, siya kasi babysitter ko nun. Ang sense ng storyang to, nasugatan na ako dahil sa pag-eexplore dahil, elibs ko yung mga karpintero.
Frustrated karpintero ako.
May isa pang kwento, yung panganay namin, ang husay nun sa arts. Ang galing talaga.. sa sobrang galing yung notebook niya, mas nauubos from the back.. Kasi di ba, pag nagdu-doodle sa likod mostly ng notebook naguumpisa? Kaya tignan niyo ang notebooks ng artists, halos lahat dino-drawingan. Sample? ayun.. yung sa taas. Pero yung kay utol hindi ganyan.. mga Batman, Spiderman, Spawn, Marvel heroes at iba pang mas masculine. Malamang.
Sa litrato sa taas, halata namang..
Frustrated artist ako.
Lalong nadagdagan yung frustration kong to, nang dinala ako ng kaibigan kong to..
Sa Silahis. Bilihan yon ng mga crafts from Asia.. at may mga paintings din. Pero since, hampaslupa’t walang sweldo ako.. wala akong nabili.. busog nako sa tingin.
Isa pa.. may DSLR ako. Nakakahiya mang aminin, pero.. totoo. Hindi lahat ng may ganung camera, magaling kumuha ng litrato. Opo. Tama, ang third frustration..
Frustrated Photographer ako.
Ano pa ba? Frustrated Police, Rugby Player, Scientist, Astronaut, Magician, Chef, Songwriter...
Frustrated Veterinarian –Kahit na mapaliguan lang mga aso ko.. tamad na tamad nako. Bakit Veterinarian kamo? Eh halos lahat naman ngayon hayop na e. Oh, halos lang!
Frustrated Guitarist, Bassist/ Musikera.
(Nairita ka ba sa picture na hindi na-rotate? okay lang yan. Para ma-frustrate ka din)
Frustrated Writer.
asdfghjklasdfghjkqwertuio. Yung hindi tulad nito, memasulat lang.
Frustrated.. Ah! Basta madami pa!!!
Kaya obvious ba? Frustrated Person ako??
Pero syempre.. yung ibang frustrations jan, hindi matatapos ang storya na 'frustration' lang, yung iba jan.. matutupad. Manood nalang kayo!
Kindat para mysterious! ;)